انواع لامپ های رشته ای
با اختراع انواع لامپ های مختلف رفته رفته انواع لامپ رشته ای جایگاه خود را به سایر لامپ هایی که دارای بهره نوری بالاتری هستند، داده اند. اما همچنان انواع لامپ های رشته ای با داشتن ظاهر زیبا و تولید نوری شبیه نور خورشید در میان افراد مختلف طرفداران خاص خود را دارند. در ادامه انواع لامپ های رشته ای را بررسی می کنیم.
بررسی انواع لامپ های رشته ای
در واقع انواع لامپ های رشته ای یک آتش کنترل شده است که به نمایش در می آید. وقتی جریان الکتریکی با پایه لامپ تماس پیدا می کند، برق وارد لامپ می شود و رشته تنگستن درون آن گرم می شود و هنگامی که رشته تنگستن گرم می شود، رشته ای از نور ایجاد می شود که توسط گرما تولید می شود. (این تأثیر را در یک ذغال سنگ یا ذغال سنگ هم مشاهده می کنیم.)
نور در انواع لامپ های رشته ای در واقع همان انرژی است که در یک محیط کنترل شده مهار می شود. با ادامه سوختن رشته، ذرات از رشته خارج می شوند و وقتی دیگر ذراتی برای سوزاندن وجود ندارد، لامپ می سوزد، که به طور معمول 800 تا 1200 ساعت عمر انواع لامپ های رشته ای است در واقع لامپ های رشته ای 90 درصد گرما و 10 درصد نور تولید می کنند.
موافقان و مخالفان لامپ رشته ای
اگر قصد استفاده از انواع لامپ های رشته ای را دارید، در اینجا چند نکته مثبت و منفی را باید بررسی کنید.
جوانب مثبت لامپ رشته ای
کیفیت نور بالا، قیمت پایین، زیبایی شناسی از جوانب مثبت انواع لامپ های رشته ای است. حتی خود صنعت روشنایی هم نمی تواند انکار کند که زیبایی یک لامپ رشته ای به سختی قابل شکست است. تولیدکنندگان LED سالها صرف تلاش برای فهمیدن نحوه ساخت یک لامپ LED شبیه لامپ های کلاسیک کرده اند. از دیگر مزایای انواع لامپ های رشته ای امکان دیمر شدن است.
جوانب منفی لامپ رشته ای
انواع لامپ های رشته ای با فرض 8-10 ساعت زمان سوختن در روز عمر کوتاهی دارند. هر 3-5 ماه باید یک لامپ رشته ای را تعویض کنید. از دیگر معایب انواع لامپ رشته ای مصرف بالای انرژی است. 90 درصد از انرژی مورد استفاده برای تولید نور رشته ای به گرما تبدیل می شود. در مقایسه با LED ها، لامپ های رشته ای از نظر درجه حرارت رنگ ، خروجی لومن ، جهت گیری و سایر مشخصات بسیار محدود هستند.
تاریخچه لامپ های رشته ای
لامپ ادیسون برای اولین بار در سال 1879 ثبت اختراع شد، با این حال این لامپ ها ناکارآمدی هایی داشتند – طول عمر کوتاه و استفاده ضعیف از انرژی از معایب آن ها بود. این لامپ ها نمونه های اولیه بودند بنابراین ، طی سالهای منتهی به ثبت اختراع ادیسون ، دانشمندان در سراسر جهان به طور خاص بر روی بهبود لامپ و رشته لامپ تمرکز داشتند. وزارت انرژی با بیان قسمت بعدی داستان در وب سایت خود به این گونه شرح می دهد
هنگامی که ادیسون و محققان وی در منلو پارک وارد صحنه روشنایی شدند، آنها روی بهبود رشته – ابتدا آزمایش کربن ، سپس پلاتین ، تمرکز کردند تا سرانجام به رشته کربن برگرشتند. تا اکتبر 1879 ، تیم ادیسون یک لامپ با یک رشته کربن دار از نخ پنبه بدون روکش تولید کرده است که می تواند 14.5 ساعت دوام داشته باشد. ادیسون همچنین بهبودهای دیگری در لامپ ایجاد کرد ، از جمله ایجاد یک پمپ خلا بهتر برای از بین بردن کامل هوا از لامپ و توسعه پیچ ادیسون (آنچه که در حال حاضر اتصالات سوکت استاندارد لامپ ها است).
(پاورقی تاریخی: بدون ذکر ویلیام سویر و آلبون من که حق ثبت اختراع ایالات متحده را برای لامپ رشته ای دریافت کرد و جوزف سوان که لامپ خود را در انگلستان ثبت اختراع کرد ، نمی توان در مورد تاریخچه لامپ صحبت کرد. آیا اختراع ثبت شده لامپ الکتریکی ادیسون به اختراع ثبت شده سایر مخترعین خدشه وارد می کند یا نه. سرانجام شرکت روشنایی ادیسون در ایالات متحده با شرکت الکتریک تامسون-هوستون – شرکتی که لامپ های رشته ای را تحت اختراع Sawyer-Man تولید می کند – ادغام شد و جنرال الکتریک را تشکیل داد و شرکت روشنایی انگلیسی ادیسون نیز ادغام شد. با شرکت جوزف سوان برای تشکیل ادیسوان در انگلیس.)
منبع
