ریسه های ال ای دی
لامپ‌های LED یکی از رایج‌ترین و پرکاربردترین لامپ‌ها هستند که به شکل‌های مختلف در بازار یافت می‌شوند. امروزه مصرف‌کنندگان از انواع لامپ ال ای دی نسبت به لامپ‌های رشته‌ای سنتی بیشتر استفاده می‌کنند. یکی از انواع لامپ‌های LED ریسه‌ها هستند که به عنوان چراغ‌های تزیینی مورد استفاده قرار می‌گیرند. در این مطلب اطلاعات بیشتری در رابطه با ریسه‌های ال ای دی ارائه خواهیم داد.
بررسی ریسه‌های ال ای دی
ریسه‌های ال ای دی یکی از انواع چراغ‌های LED هستند که اغلب به برای تزیین مورد استفاده قرار می‌گیرند. این دسته از چراغ‌ها نسبت به لامپ‌های رشته‌ای معمولی قوی‌تر هستند، دوام بیشتری دارند و ۷۰ درصد انرژی کمتری مصرف می‌کنند. علاوه بر این، احتمال سوختن یا شکستن آن‌ها در مقایسه با لامپ‌های قدیمی بسیار کمتر است. ریسه‌های LED مانند لامپ‌های سنتی به صورت سرییا موازی سیم‌کشی می‌شوند. در ادامه جزئیات بیشتری در رابطه با ریسه‌های ال ای دی ارائه خواهیم کرد.
ریسه‌های ال ای دی به شکل موازی یا سری
هنگامی که ریسه‌های ال ای دی به صورت سری وصل می‌شوند، الکتریسیته از منبع تغذیه به اولین چراغ و سپس از نور به نور منتقل می‌شود تا به منبع برق برگردد. در این تنظیمات، هنگامی که یک رشته در هر یک از لامپ‌ها روشن می‌شود، یک مدار باز در سیم‌کشی ایجاد می‌کند. هنگامی که یک مدار ناقص یا باز است، برق از هیچ یک از سیم‌ها عبور نمی‌کند و باعث خاموش شدن همه‌ی چراغ‌ها می‌شود در نتیجه اگر مدار شکسته یا باز باشد، هیچ برقی از فیلامنت عبور نمی‌کند و روشن نمی‌شود.
وقتی ریسه‌های LED به صورت موازی وصل می‌شوند، هر چراغ در مدار خودش به منبع برق است. اگر یکی از رشته‌ها بسوزد، هیچ تاثیری بر چراغ‌های باقی مانده ندارد، زیرا هر کدام همچنان در یک مدار بسته با منبع برق قرار دارند.
بهترین گزینه این است که چندین سری از ریسه‌های ال ای دی به صورت موازی به یکدیگر متصل شوند. به عبارت دیگر این ریسه‌ها هم به صورت سری و هم به صورت موازی هستند. در هر دو شکل، هر چه جریان بیشتری از یک رشته بگذرد، داغ‌تر و البته روشن‌تر می‌شود. اگر جریان خیلی زیاد باشد، رشته ذوب یا منفجر می‌شود و باعث باز شدن مدار می‌شود.
نقش شنت و فیوز در ریسه‌های ال ای دی
شنت به هر وسیله‌ای گفته می‌شود که با ایجاد مسیری با مقاومت کمتر از مسیر اصلی، جریان را در مدار ادامه می‌دهد. در ریسه‌های ال ای دی، شنت‌ها سیم‌های کوچکی هستند که در زیر رشته پیچیده شده‌اند. در ابتدا، آن‌ها با ماده‌ای پوشانده می‌شوند که آن‌ها را عایق می‌کند. به عبارت دیگر، تا زمانی که رشته وجود دارد، الکتریسیته نمی‌تواند از روی شنت عبور کند، زیرا پوشش در ابتدا مقاومت بالاتری نسبت به فیلامنت به شنت می‌دهد و جریان الکتریکی از شنت اجتناب می‌کند تا مسیر کمترین مقاومت را از طریق فیلامنت پیدا کند. با این حال، اگر رشته بسوزد، دمای بالای ناشی از فرسودگی باعث می‌شود ماده‌ی پوشش دهنده‌ی شنت ذوب شود و سیم مقاومت کمتری در زیر آن نمایان شود. اکنون شنت از یک عایق به یک رسانا تبدیل شده است و جریان از امتداد شنت عبور می‌کند و مدار را بسته نگه می‌دارد و چراغ‌های باقی مانده را می‌سوزاند.
در حالی که شنت‌ها برای رفع مدار باز کار می‌کنند، فیوزها برای جلوگیری از آسیب ناشی از اتصال کوتاه یا هر افزایش چشمگیر دیگری در جریان موثر هستند. در ریسه‌های ال ای دی، فیوز را می‌توان در نزدیکی قسمتی از رشته که به دیوار وصل می‌شود، یافت، که اغلب به آن انتهای نری سیم می‌گویند. به طور معمول، فیوز از طریق یک درب پلاستیکی کوچک در دوشاخه قابل دسترسی است که می‌تواند برای تعویض باز و بسته شود. با افزایش جریان الکتریکی داخل سیم، سیم می‌تواند گرم شود و در برخی مواقع باعث ذوب شدن یا حتی آتش‌سوزی شود. برای جلوگیری از این امر، فیوزها مورد استفاده قرار می‌گیرند. هنگامی که جریان از سطح ایمن عبور می‌کند، به جای اینکه سیم آب شود و یا آتش بگیرد، فیوز با خیال راحت مدار را باز می‌کند و از بسیاری از سناریوهای فاجعه‌بار جلوگیری می‌کند.
منبع
